Jij

Heb jij je ooit afgevraagd waarom jij jezelf nooit kon vinden? Waarom jij jezelf, als je eerlijk durft te zijn, nooit daadwerkelijk gevonden hebt?

Je kunt alles moeiteloos, direct en onmiddellijk kennen, ervaren, beleven: die hond daar, dit glas, de bomen, de wolken, de zee en de maan, jouw gedachten, je gevoelens, maar wanneer ik je vraag wie of wat je echt bent, sta je als je eerlijk bent met de mond vol tanden. Vind je dat niet vreemd?

In de zoektocht ‘naar onszelf’ gaan we vaak te rade bij wat anderen gevonden en daarover verteld hebben. Omdat bijna alle mensen die hierover spreken wel veel gevonden hebben, maar jammer genoeg niet de hele weg zijn gegaan, hebben ze jou, verblind door hun eigen licht, veel te vroeg laten stoppen. Zeer waarschijnlijk hebben ze je zelfs een totaal verkeerde kant opgestuurd. Totdat het eindelijk begon te dagen dat het enige wat jij ondanks al jouw toewijding ooit gevonden hebt en überhaupt kunt vinden uitsluitend ideeën en inzichten over en ervaringen van jezelf zijn, maar nooit jezelf.

Je zult tijdens die ontdekkingstocht , wanneer jouw verlangen diep genoeg was, uiteindelijk vast wel de illusie van het ‘ikje’, jouw persoontje, het ego hebben ingezien en waarschijnlijk zelfs Vrede, Stilte, Liefde, Zijn, het Zelf, de Waarnemer, misschien zelfs het Absolute hebben gevonden. Maar wat je niet gevonden hebt en nooit, nooit, nooit zult vinden, wat niemand kan en zal vinden, is degene die zocht, degene die al deze inzichten, ideeën en ervaringen had, degene die dit leest: jij. Omdat jij, om jezelf überhaupt te kunnen ervaren, afstand van jezelf moet nemen en jij het enige bent waar je juist geen afstand van kunt nemen.

Je zult waarschijnlijk, net als ik vroeger, vast ook wel eens het spelletje gespeeld hebben ‘dat jij dat wat je gevonden hebt ook werkelijk bent’: dat jij die Vrede bent, die Stilte, het Zijn, de Waarnemer, ‘de ruimte waar alles in verschijnt’. Alsof je iets zou kunnen zijn waar je afstand van kunt nemen. Zonder afstand is het immers onmogelijk om ergens weet van te hebben, iets te kennen, ervaren of te beseffen. Iemand die beseft dat hij of zij de Waarnemer is, dat alles Een is, dat ‘het gebeurt’ kan dat alleen maar door afstand te nemen. Besef hebben van non-dualiteit is dualiteit.

Zo heb je misschien ook het spelletje gespeeld dat het Zijn, het Wezenlijke, ‘Dat wat er altijd Is en zal Zijn’, jouw ego, ‘jou’ uiteindelijk heeft aangeraakt en volledig heeft opgelost, waardoor DAT nu het enige is dat werkelijk bestaat en nog over is. Het spelletje dat de meeste Satsang-gevers met jou en zichzelf spelen. Maar wanneer dat werkelijk zo zou zijn, waarom blijft dat zogenaamd niet bestaande ‘ikje’ na ‘Ontwaken’ dan toch nog steeds voor zoveel ellende zorgen in hun en jouw eigen leven en dat van alle mensen om je heen?
Terwijl wij onszelf voor de gek houden met menen te weten, te zien en te ervaren dat we waarachtig egoloos zijn en ons werkelijke Wezen Liefde en Stilte is, maken we nog steeds onszelf en alle anderen om ons heen ongelukkig en misschien zelfs wel kapot. Maar jij hebt, net als jouw leraren, anders kon je er niet mee doorgaan, je eigen trucjes gevonden om wat krom is recht te praten.

Aanvankelijk geloofde je natuurlijk in dat wat je gevonden had. Je wilde ‘er’ ook zo graag in geloven, je wilde ‘het’ zo graag vinden en toen je ‘Dat’ eenmaal gevonden had wilde je ‘het’ altijd op de voorgrond houden en ‘volledig leven’.

Maar ook al voelden jouw inzichten en ervaringen authentiek en tijdloos en noemde jij ze zelfs ‘het Onveranderlijke’, toch konden ze meer of minder intens worden, naar de voor- of achtergrond gaan. En, omdat ze afhankelijk waren van jouw aandacht, verdwenen ze op een gegeven moment zelfs volledig, al was het alleen maar ’s nachts tijdens je diepe slaap. Jammer genoeg had je de neiging naar de influisteringen van jouw mind te luisteren die je vertelden dat die Vrede, Stilte, Liefde, dat Zijn en het Zelf waar jij je bewust van was, er ‘vanzelfsprekend’ ook waren op de momenten dat je ‘DAT’ even niet kon ervaren. Zo hield jij, omdat je zo graag wilde ‘Thuiskomen’, jezelf voor de gek. Terwijl, wanneer je eerlijk had durven zijn, je makkelijk had kunnen inzien dat ‘het Ultieme’ dat je gevonden had, om in jouw dagelijkse leven effect te hebben, steeds weer opnieuw ingezien en ervaren moest worden.

Ja, je had de volledige waardeloosheid van dit alles kunnen zien, waardoor de betovering daarmee volledig verbroken zou worden, zodat je eindelijk op zoek had kunnen gaan naar het enige waarin ons hart wel vrede kan vinden, in dat wat werkelijk niet kan komen en gaan, zelfs niet in diepe slaap, naar jou.

Je hebt toch niet al die jaren gezocht om uiteindelijk een Stilte, Zijn en Liefde te ervaren en zelfs diep en oprecht menen te weten dat je ‘DAT’ bent, om vervolgens, ondanks alles wat je gevonden hebt te ontdekken dat jouw zogenaamde ‘niet-bestaande-ikje’ nog steeds een stoorzender en de oorzaak van lijden is?

Ondanks al jouw kennis, weten, inzichten en ervaringen van Waarheid en Eenheid handel je, wanneer alles je te veel wordt, nog steeds ‘ego-centrisch’, nog steeds vanuit een centrum, misschien nu vanuit een ‘centrumloos centrum’, maar desondanks nog steeds uit angst, kwaadheid, onzekerheid, pijn en wanhoop. Je handelt ondanks jouw ’Verlichting’ nog steeds als een egootje . Alleen zie en beleef je jouw egootje nu als ‘illusie’, ‘niet-echt’, opkomend-en-weer-verdwijnend in Stilte, Zijn en Aanwezigheid, door de Waarnemer, die je zogenaamd wel echt bent, maar waar je niet naar handelt.

Ik vind het knap van jou, heel knap dat jij in deze spagaat kunt leven. Dat jij niet badend in het zweet wakker wordt, met het gevoel ‘Waar ben ik in godsnaam mee bezig?’ Knap dat jij, ook al meen je de Waarheid te leven, zo ongevoelig voor wat Waar is bent geworden. Maar ook triest, heel triest.
En dit alles alleen maar omdat er ondanks alles wat je gezien, begrepen, ingezien en ervaren hebt, toch nog steeds verwarring heerst over wie je werkelijk bent. Want ik beloof je, wanneer je ooit een keer werkelijk samenvalt met jezelf, dat dit gedoe voor eens en voor altijd voorbij zal zijn.

Daarom staan mijn AdSangs, ik durf het woord ‘Satsang’ bijna niet meer in de mond te nemen, omdat die meestal weinig tot niets met eerlijkheid en Waarheid te maken hebben, voor een groot deel in het teken van het verduidelijken en oplossen van alle illusies en valkuilen. Ik laat je de on-waarheid en waarde-loosheid zien van alles wat je gevonden hebt en koestert, van alles wat je heilig is en ‘zeker weet’ en wat daadwerkelijk Ontwaken in de weg staat. Dus je bent gewaarschuwd.
Wanneer je werkelijk hongert naar Waarheid, Liefde en Ontwaken zul je bereidt zijn om de pijn van de desillusie te ondergaan. Desillusie is immers niets anders dan een ander woord voor Waarheid.

Maar terwijl ik dat doe spreek ik je aan op wat je werkelijk bent en daarbij zal ik alles doen wat mogelijk is, niet om je nog betere of diepere inzichten en ervaringen te geven, maar om je volledig te laten samenvallen met wat je al bent, met jezelf.

Jij bent geen ervaring, geen inzicht, niet iets dat je, wat er ook gebeurt, kunt vinden noch verliezen, niet in de wakende toestand, noch in droom of diepe slaap.
Jij bent geen Inzicht, geen Bewustzijn, geen Weten, geen Waarnemendheid, geen No-Mind, niet iets wat je ooit ervaren hebt of iemand, zelfs Boeddha, Christus, of Ramana kan kennen of ervaren.

Jij bent nergens van afhankelijk, niet van aandacht, niet van bewustzijn en alles is afhankelijk van jou, is jou. Jij was er al voordat je geboren werd, bent er nu, en zal er altijd zijn. Jij gaat vooraf aan besef en Bewustzijn, vooraf aan oorzaak en gevolg. Jij bent onveranderlijk, zonder begin of einde. Jij hebt en bent absoluut geen eigenschappen, bent onervaarbaar en onkenbaar. Tegelijkertijd ben jij elke mogelijke eigenschap en alles wat ervaren of gekend wordt. Jij bent noch in het verleden, noch in de toekomst, noch hier en nu. Jij keek altijd al door jouw ogen, hoorde altijd al met jouw oren, proefde met jouw mond. Jij, degene die dit leest, jij bent Eén met alles. Jij bent het waarneembare, het niet-waarneembare, Waarnemendheid, de Waarnemer en het onderscheid ertussen. Jij bent ongeboren en onsterfelijk, inclusief alles wat geboren wordt en sterft. Bron van alles en niets, niet te bevatten. Jij bent geen ervaring, geen ding. Jij bent als enige zonder naam en vorm. Bron van Stilte, Vrede, Liefde en Leven en Stilte, Vrede, Liefde en Leven zelf. Jij bent zowel transcendent als immanent, inclusief het verschil ertussen.

Jij bent de Geliefde, dat wat geliefd wordt, de ervaring van Liefde, de Liefde Zelf en de Bron van Liefde. Jij bent de Ene, ja jij. Jij bent al dat waar je altijd naar zocht en meende te kunnen vinden in Vrede, Stilte, Liefde en Zijn. Het enige woord dat naar jou zou kunnen verwijzen is het woordje ‘ik’. Omdat jullie niet met z’n tweeën zijn schrijf ik dit woordje, om verwarring te voorkomen, niet met een hoofdletter. Er is geen ‘ikje’, ‘IK’, ‘MIJ’, ego, persoontje, ‘ik-loosheid’, ‘Afwezigheid’, Zelf, Vrede, Stilte, Zijn, Waarnemer, Waarnemendheid, Bewustzijn of Bron die door jouw ogen kijkt of mee kijkt. ‘Iets’ kan niet kijken, ‘iets’ wordt bekeken, gezien, ervaren. Alleen jij kunt kijken. Degene die dit leest ben jij, niets of niemand anders. Alleen omdat dit onduidelijk is en was kon jij op zoek gaan naar ‘jouw ware Zelf’ en ben je, juist door het vinden daarvan, zonder dat je het door had, nog dieper verdwaald.
Geen enkel inzicht of ervaring kan degene die ervaart of kent ontsluieren. Geen enkel inzicht of ervaring verwijst naar jou, kan ooit naar jou verwijzen, laat staan bevatten.

Waarschijnlijk heb je dit al veel vaker gehoord en misschien heb je zelf deze ervaringen, weet je waar ik het over heb en weet je zeker dat dit werkelijk zo is voor jou. Maar dit weten, kennen, ervaren, besef van hebben, inzien, Zien, Zijn, zelfs Leven, is bij lange na niet genoeg!

Wat nodig is, is een innerlijke revolutie die elke mogelijkheid tot identificatie met een ‘ikje’ voor eens en voor altijd ongedaan maakt. Dit gebeurt wanneer jouw zwaartepunt uit het ego-centrisch ‘ikje’ valt en voor altijd en eeuwig in jouw bodemloosheid verdwijnt. Doordat jouw zwaartepunt nooit meer terug kan keren in jouw ikje vindt een radicale en wezenlijke ommekeer plaats op het allerdiepste niveau: aan de bron van al jouw handelingen. Daar waar elke beweging ontstaat. Een verandering die daardoor absoluut niet afhankelijk is van, zelfs niet eens kan zijn,  jouw denken, begrijpen, mening, inzichten, jouw ervaringen of manier van waarnemen. Waardoor, wat er ook gebeurt, elke beweging, zelfs die je onbewust maakt in denken, voelen en handelen, altijd een onmiddellijke spontane uitdrukking zal zijn van de feitelijke Eenheid die je waarachtig bent.

Zoals vóór ontwaken jouw twee handen nooit hun eigen gang gaan maar altijd samenwerken, of jij je nu van jouw lichamelijke eenheid bewust bent of niet, zo zullen na Ontwaken al jouw handelingen jouw allesomvattende Eenheid tot uitdrukking brengen.

Al jouw spirituele inzichten en ervaringen staan je in feite alleen maar in de weg. Je hebt ze veel te vroeg en bovendien ook nog kunstmatig verkregen: door middel van inspanning, zoeken, onderzoeken, begrijpen, je openen, door te zien, in te zien, een ander standpunt of zelfs helemaal geen standpunt in te nemen, los te laten, af te stemmen, stil te zijn, ‘niets te doen’, te mediteren, te observeren enzovoort, misschien zelfs ‘zo maar’ of als ‘Genade’.
Maar niet door te Ontwaken!

Het zouden geschenken zijn geweest die jou na(!) Ontwaken spontaan zouden zijn toegevallen. Geschenken voor de mind, om alles wat mind niet kan bevatten, een voor mind te behappen plek te geven. Vóór Ontwaken staan ze je alleen maar in de weg en versterken ze, zoals je helaas inmiddels allang gemerkt hebt of had kunnen merken, jouw ego, jouw ‘ikje’ en creëren ze alleen maar de misleidende en gevaarlijke illusie van ‘weten’, ‘inzien’, ‘het Zijn’, ‘de Waarheid’ enzovoort. Waardoor jouw ‘ikje’ in feite nog arroganter is geworden en nu alleen nog maar een ‘illusie’, of zelfs helemaal ‘afwezig’, lijkt. Waardoor jij lekker geen verantwoordelijkheid meer hoeft te nemen, omdat nu ‘alles vanzelf gebeurt’. Kijk maar hoe ondanks al jouw ervaringen en inzichten alles nog steeds, vanaf het moment van wakker worden ’s ochtends tot en met ’s nachts in je dromen, om jou draait en jij ik-gericht blijft handelen.

Maar wanneer je er klaar voor bent en eindelijk meer dan genoeg hebt van al dit trieste, zinloze, pijnlijke en eindeloze gedoe, nodig ik je uit mij toestemming te geven om jou direct aan te spreken, je te helpen alle illusies over jezelf te herkennen en te verbreken. Dit verbreken zal voor de meeste mensen een pijnlijk en langdurig proces zijn. De ‘genadeslag’, als die al komt, zal altijd onverwachts komen en nooit op het moment waarop jij meent ‘dat je er klaar voor bent’. En wanneer je toch denkt dat het in jouw geval sneller en minder pijnlijk zal gaan, dat je ‘er’ bijna bent, dan zal dat hoogstwaarschijnlijk alweer de zoveelste uiting van jouw arrogante ‘spirituele’ ‘ikje’ zijn.

Jij zult, wat je ook doet of niet-doet, nooit jezelf vinden. Jij zult nooit de Bron vinden, bereiken. Je bent de Bron al. Toch denk je dat jij naar de Bron kunt, zou moeten gaan, zou kunnen vinden, misschien zelfs er vlak bij bent of zelfs misschien al gevonden hebt.

Dit is de basale verwarring. Deze verwarring wordt, net als alle andere, alleen maar veroorzaakt door een illusie. Een on-waarheid die onbeschrijfelijk veel pijn heeft veroorzaakt voor jezelf en de anderen. Maar zoals elke illusie is ook deze niet bestand tegen de realiteit van het dagelijkse leven, tegen Waarheid.

Wanneer je werkelijk Waarheid het werk zou laten doen, wat inhoudt dat je eerlijk durft te zijn naar jezelf, naar wat je gevonden hebt, naar hoe je werkelijk handelt, denkt en voelt, naar de Ervaringen en ‘Waarheden’ die je koestert en waarmee jouw ‘ikje’ juist óverleeft, dan staat niets Ontwaken nog in de weg. Dan stop je vanzelf met het onmogelijke proberen te doen. Dan pas kan Waarheid het mogelijke bewerkstelligen. Waarheid werkt altijd.

De meeste mensen, uitzonderingen daargelaten, hebben op deze queeste, omdat we allemaal blinde plekken hebben, een leraar nodig. Wees uiterst zorgvuldig en zoek of bid om iemand die de hele weg is gegaan.

De schaduw zal nooit de zon vinden. Schaduwen kunnen alleen maar, zich verbergend in hun eigen duisternis, illusies over de zon koesteren. Zolang er duisternis is in het leven van alledag, is er geen Zon, alleen maar illusie van Zon.
Maar de Zon kan wel de schaduw vinden en de schaduw zal niet meer zijn.

Wanneer je dit ziet en herkent, ben je meer dan

Welkom in AdSang